birazdan giderim ben
ay ışığı avucumda
o burukluk varya varya
kahkir ipimde koynumda
dağlar senin karın var mı
tutunacak dalın var mı
içilecek suyun kanlı heyyyy
"bir kararın arifesinde kendi dünyamı kurmaya çalışırken hüzünlüyüm
dünyanın bütün ölümleri niyetine sevdamı ağlattım
sevmelerimin adını herbir mezar taşına
göz yaşlarımı insanlara bıraktım
kayıplarda köşe kapmaca oynadım
bazen hüzün kayacıklığının çıplaklığını sarmalar
yedi dağın çiçeğinden koklardım
ay şiir yıldızları yakar
kazanmadan yitirdiğim canım geceleri yazardım
puştuna sevdalara kibrit çöpü oldum
ihanete puştluğa mührünü koyup imzasını atanlara selam bıraktım
şimdi gönül derbeder harlanır
merhamet tohumlarını yaktım yumak yapıp acılara sardım
yaradan güneşin parıltısını saçlarıma yıldızları üstüme atarken
gölgesini unutmuş neyleyim
ezginliğin tarlasında büyüyüp kahpelikte hasat olurken
veripte alamadıklarımı batıpta çıkamadıklarımı sayamazken
sazım dertleri dillenir beter ederler söylenir
hicazlar kardaşım şimdi vakit dardadır darlanır
ölüm çıtırtısı duyanda taşlar bile yarılır
şimdi dağların yari yok dalına kuş konmaz
ırmağında durulmam
gecenin hüznünde tutarım demini iki diz çökümü ağlayan ararım
birazdan teneşirde yıkarlar beni
birazdan giderim ben
ay ışığı avucumda
say ki karşılaşmadık
say ki yüreğine konmadım
say ki en büyük derdim asiliğimi haykırıpta sevda türküleri söyleyemeyişimdi"
say ki karşılaşmadık
minik bir kuş çığlığında
say ki hiç görüşemeyiz
ne karında baharında